Vi kan til dømes byrje med å sjå på kleda til dei to personane i maleriet. Begge er kledd i flotte klede, noe som gir oss eit ”hint” om deira stilling i samfunnet. Den eine er kledd i ei svært verdslig, ikkje-kyrkjelig, uniform, imens den andre er ikledd ein klesdrakt som ofte blei forbinda med lærde og kyrkjelige menneske, i denne samtida. Omgivingane på bilete gir oss også eit inntrykk om ei velståande livsstil, detaljane viser avansert trearbeid og flotte mønster og farger på vegger, golv og tekstilar. Det er fleire produkta på bilete som kjem frå andre kulturar, dette viser deira interesse for andre kulturar og evne til å tenkje med eit opent syn.
Det er også ulike gjenstandar på bilete som vi kan tolke, og få ein meining om det som kan liggje under overflata. Fleire navigasjons-og naturvitenskapelige instrumenter liggjar synleg, blant anna globus, passer og liknande, det fortel oss om oppdagingane og utforskinga som var ein del av denne epoken. Dessa gjenstandane kan alle vere symbol på ein naturvitenskapelig utvikling og nysgjerrigheit.
Bøkene på bilete kan gi ein peikepinn på økt kunnskap, opplysing og læring, som sto klart i renessansen. Den store treboksen på nedre hylle, er eit musikkinstrument som var mye brukt på denne tida. Det visar at musikk hadde ei viktig plass i deira liv.
Eit anna virkemiddel som er vesentleg i dette bilete, er gjenstanden mellom dei to ambassadørane, hovudskallen. Den er vanskeleg å leggje merke til, for det er ein slags dradd versjon som man på konsentrere seg for å oppfatte. Hovudskallen beskriver døden, og viser at det er det einaste sikre i livet, at alle skal dø. Den skildrar oppfatninga av livet og dei avgrensa moglegheita.
Det er inga tvil at disse symbola peiker mot renesansen som ein epoke i europeisk historie.
